تعیین تبخیر و تعرق استاندارد گیاه چغندرقند در کبوترآباد اصفهان

به منظور تعیین تبخیر و تعرق استاندارد گیاه چغندرقند آزمایشی طی از سال های 1370 تا 1372 در ایستگاه تحقیقات کشاورزی کبوترآباد اصفهان اجرا گردید. اقلیم محل آزمایش براساس روش تقسیم بندی گوسن نیمه بیابانی شدید با متوسط بارندگی درازمدت 90 تا 100 میلی متر در سال و بافت خاک لومی رسی سیلتی و از سری اصفهان می باشد. در این پژوهش میزان تبخیر و تعرق در شرایط استاندارد با لایسیمتر و به روش بیلان آبی اندازه گیری شد. برای این منظور از لایسیمتر زهکش دار به ابعاد 2×1×2/1 متر استفاده شد. اطراف لایسیمتر به مساحت 1000 مترمربع چغندرقند کشت گردید. زمان کاشت اواخر فروردین تا اوایل اردیبهشت ماه بود. آبیاری ها قبل از تخلیه رطوبت سهل الوصول در ناحیه رشد ریشه انجام می گردید. میزان تبخیر و تعرق گیاه در سال های 70، 71 و 72 به ترتیب برابر 1026، 1123 و 1041 میلی متر اندازه گیری شد که میانگین سه سال برابر 1066 میلی متر بود. مجموع تبخیر از تشت کلاس a در همین دوره به ترتیب برابر 1326، 1344 و 1380 میلی متر اندازه گیری شد. میانگین تبخیر از تشت کلاس مذکور 1350 میلی متر به دست آمد. میانگین نسبت تبخیر و تعرق چغندرقند به تبخیر از تشت کلاسa  در طول فصل رشد 79/0 محاسبه شد. محصول در آبان ماه هر سال برداشت گردید. میانگین عملکرد ریشه چغندرقند در لایسیمتر 9/49 تن در هکتار، درصد قند 1/15 و میانگین عملکرد شکر 37/6 تن در هکتار بود. کارآیی مصرف آب براساس عملکرد ریشه و عملکرد شکر سفید به ترتیب 01/5 و 49/0 کیلوگرم به ازای هر مترمکعب مصرف آب برای آبیاری بود.